Autumn Leaf

We zouden met Kaffee-und-Kuchen beginnen. Voor de zekerheid namen we wat boterhammen mee in de auto. Het was uiteindelijk vanuit het midden des lands toch wel een uur of drie rijden. Mijn vader, meer met de Duitse cultuur vertrouwd dan de rest van het gezin, had ons geprobeerd te overtuigen dat er heus genoeg te eten zou zijn. Maar, wij gingen voor zeker en hadden bij aankomst een fijne bodem gelegd met Allisonbrood (toen net nieuw) en Stolwijker kaas.

Taartenbuffet

Mijn vader kreeg gelijk. We werden eerst thuis bij het bruidspaar ontvangen. De directe familie was aanwezig en daar hoorden wij vandaag dus ook bij. Hoei, dat was een onverwachte eer. In de ruime huiskamer waren meubels verschoven zodat middenin twee grote tafels aaneengesloten stonden waarvan iedereen zich mocht bedienen. Mijn vader, de enige die de taal machtig was, hield de communicatie gaande. Wij waren met niveau school Duits minder spraakzaam. Waren we dat wel geweest, dan was ons toch door de aanblik van zeker twintig taarten de mond gesnoerd. Allemaal verschillend, de een nog aanlokkelijker en verleidelijker dan de ander. Allemaal zelfgemaakt door buurvrouwen, zussen, (schoon)moeders en tantes. Zo gaat dat in Duitsland. Ik was net op de leeftijd dat calorieën tellen een wezenlijk deel van mijn leven begon uit te maken. Maar hier, aangemoedigd door gastheer en -vrouw, vergat ik heel snel mijn dieet. Taarten met vruchten, met crème, met hagelslag, met roomvarianten, met noten… En allemaal afschuwelijk, wat, onmeunig lekker!

Over de rest van de dag en het feest (en diner!) ’s avonds een andere keer misschien meer maar: de boterhammen hadden inderdaad thuis kunnen blijven.

Rast en Ravod

Vorige week weer een Duitse bruiloft. Afgezien van het uitstekende buffet met veel salades en visvariëteiten, ook hier Het Gebakfestijn. Veel wat gepresenteerd werd kan ik ondertussen moeiteloos benoemen. Geweldige creaties met namen als Bienenstich, Windbeutel, Ratsherrentorte en Sneckenkuchen in diverse varianten doen mij beslissen dat de twee volgende dagen thuis balansdagen gaan worden. Maar wat mij van deze bruiloift vooral bij zal blijven is de Rast en de Ravod. Rast was de toastdrank bij binnenkomst, RAbarbersap met Sek T en later, Ravod als longdrink, RAbarbersap met VODka. Puur en, let wel!, ongezoet, écht 100% rabarbersap. (Toch weer een fijne bijkomstigheid voor de lijn.) Bij navraag werd mij verzekerd dat rabarbersap gemixt, dan wel puur, momenteel hartstikke hip is. En bijvoorbeeld Hugo (vlierbloesemsiroop, prosecco en mineraalwater) en Aperol (vermoutachtige met ijs, prosecco, spuitwater en sinaasappelparten) als trendy drankjes al lang passé zijn. – Ahem, daar zijn wij dan hier in Nederland net aan toe. Ik noem dit soort uitjes dan maar een educatie-event. En niet eens een onplezierige, geef toe. Soms is het zeer leerzaam om eens even over een grens te gaan, toch?